İş görüşmeleri tam bir taktik savaşıdır. Görüşmeye çağrılan kişi, laboratuvardaki bir denek gibidir. Direkt olarak olmasa da, her cümle, her yorum, her hikaye sorgulanır.
Gerçek: Aday için, deneyim kadar, iyi rol yapabilmek de önemlidir. Bazıları ellerindeki az şeyle, çok şey yapmış gibi görünürler, bazıları ise çok şey ile ilk görüşmede elenirler.
Aynı iş dünyasında ve hayatta olduğu gibi.
Bu soruna (eğer iyi rol yapan daha iyidir demiyorsak), bir bakış açısı, adayların daha iyi analiz edilmesi için kişilik testleri, yetenek testleri yapmaktır.
Bu testler doğru sonuçlar bile verse, nihai kararı insanlar veriyorsa, kararlardan nasıl emin olabiliriz?
Belki de duruma farklı açıdan bakmalıyız? Genelde olduğu gibi problemi çözmeye değil, problemi ortanda kaldırmaya çalışmalıyız? Ne yaparız da rol yapacak insanların görüşmeye gelmesini önleriz?
Herkesi çağırıp, kimin doğru olduğunu anlamak yerine, doğru kişileri çağırmaya çalışmak.
Bir fikir: İş ilanını, işe almak istediğiniz elemanın okumasını beklediğiniz yerlere verirsiniz. Örneğin, Infomag, Forbes veya konuyla ilgili bir iş dergisi, yayını. (Starbucks benzerini zamanında Türkiye’de yapmıştı.)
[Farketing görüşü]: Sorunları çözmenin değil, önlemenin yolunu bulmalıyız.