Bir karar alırken, bir yanda şeytanın avukatları, bir yanda risk almamızı engelleyen korkularımız.
Şöyle olursa kötü olur, yapmayalım. Böyle olursa, şöyle olabilir. Yapmayalım.
Sanırım, bu gibi durumlarda hemen aklımıza kötü tecrübelerimiz geliyor. Başarısızlıklarımız. “Bir daha başarısız olmak istemiyorum” diye hissettiğimiz anlar.
Oysa, kararlar geçici. Düşünmeden hareket etmemiz gerekmiyor ama varsayımlar üzerine vazgeçmek. Problem çıkmadan, problemi yaşamak…
Oysa, verdiğimiz kararlardan dolayı olan başarısızlıklarımızda, anlık başarısızlık hissi kadar, “Hata yaptım, şimdi doğrusunu yapıyorum” demek de doğal ve kabul edilebilir.
Rework kitabındaki şu cümle durumu güzel anlatıyor:
Gerçekleşene kadar, problemler problem değildir. Endişelerinizin çoğu hiçbir zaman ortaya çıkmayacaktır.
[Farketing notu]: Fikrini değiştirebildiğin gibi, kararını da sonradan değiştirebilirsin.