Babamın İsviçre’de okurken, bir barda bir adamla takışıp sonra kavga ettiği bir anısı var. Hep anlatır:
Bir barda bir adamla tartışır. Babam tek başınadır. Adam arkadaşlarıyla birlikte. Barın dışına çıkarlar. Babamla teke teke kavga ederler. Babam kazanır. Adamın arkadaşları adamı destekler ama kavgaya karışmazlar. Medeniyet.
Kavga etmenin kötü bir şey olduğunu bir yana bırakırsak medeniyet diyebiliriz ama yanlış bir ders çıkartmamak lazım:
Medeni ile adil aynı şey değil.
Medeni kavga belki hala var ama adil kavga yok. Hiç olmadı. Teke tek kavgada bile.
Her zaman birisi birinden daha hazırlıklı, daha tecrübeli, daha antremanlı, daha iri, daha atik, daha ayık…
Adil bir kavgaya girmişsek, yani karşı tarafla denk isek, iyi hazırlanmamışız demektir.
David Hackworth / Albay
twitter’da takip et: cturanli
Herkes kendi güçlü yönünü kullanarak öne geçmeye çalışıyor.
İşe biz değil, tanıdığı olan giriyor. Kariyerde iyi olan değil, iyi ilişkileri olan ilerliyor. Rekabette, ürünü iyi olan deği, dağıtımı daha iyi yapabilen kazanıyor…
Her türlü kavgada kazanmak için sorumuz:
Nasıl adil olmayan bir avantajdan faydalanabilirim?
twitter’da takip et: cturanli