Bir kaç ay önce Uludağ Üniversitesi’nde yapılan bir pazarlama konferansına konuşmacı olarak katıldım. Yaptığım sunumun sonunda, soru-cevap kısmında, öğrencilerden birisi aşağı yukarı şu sözleri kullandı:
Staja başvurdum. Tecrübem yok diye staja almıyorlar. Staja gitmeden nasıl tecrübem olacak ki. Farklılıktan filan bahsediyorsunuz ama kimsenin bizi (öğrencileri) umursadığı, kendimizi geliştirmemiz için fırsat sunduğu yok… Haksızlık.
Yumurta mı tavuktan, tavuk mu …
Gerçek1: Evet bazıları birisinin tanıdığı olduğu için işe giriyor, bazıları görüşmedeki kişiyle sırf aynı takımı tuttuğu için tercih ediliyor, bazıları sadece şanslı olduğu için başarıyor, ilerliyor…
Gerçek2: "Bu haksızlık." deme lüksümüz yok.
Ya gerçekleri kabul edeceğiz ve hedefe gitmek için yeni yollar bulacağız ya da ağlamaya devam edip, yerimizde sayacağız.