Hafta sonu, yeni doğmuş yiğenimi görmeye gittim. Dayı olmak, onu kucağıma almak, biberonla beslemek… anlamlı.
Ablam için daha da anlamlı. Ondan bahsetmek, yaptıklarını anlatmak, çektiği sıkıntları paylaşmak değerli.
Bebekleri herkes (çoğu insan) sever. Peki sürekli yeni doğmuş bir bebeğin hikayelerini dinlemek?
Gerçek: Kimsenin umrunda değil. Umrunda olmadığı gibi kimse kendi çocuğu dışında bir çocuğun hikayelerini 1 saat boyunca dinlemek istemiyor.
Gerçek: Kimse çalıştığınız firmanın ne yaptığıyla, ne kadar iyi olduğuyla, ne güzel şeyler yaptığıyla ilgilenmiyor. Kimse bazen eğlenceli, çoğunlukla sıkıcı reklamlarınızı defalarca görmek istemiyor. Hatta çoğu zaman hiç görmek istemiyor.
[Not:] Evet, yiğenim umrumda ama ablamın umrunda olduğu kadar değil.