Dunning–Kruger sendromuna göre, yetersiz insanlar hatalı sonuçlara varırlar fakat yetersizlikleri hatalarını görmelerini engeller. Bu yüzden hatalarını değerlendiremezler. Ve yine bu yüzden, hayali bir üstünlük hissederler.
Gelen bir epostada bahsediyordu: İş yerlerinde, kendilerini bir şey sanan ve bizim dönüp “Bu herif buraya nasıl gelmiş inanamıyorum.” dediğimiz insanların varlığını bu sendrom açıklıyor.
Bir yanda, “Hata yapar mıyım?”, “Aptal bir soru mu bu aklıma gelen?”, “Bu işi yapabilecek yeteneklerim var mı?” diyen akıllı insanlar. Diğer bir yanda yetersiz ama her şeyi başarabileceğini sanan, her işe hiç çekinmeden atlayan, “ben her şeyi biliyorum” diyen yetersiz insanlar…
Etrafınızda yetersiz ama bir yerlere gelmiş insanlar mı görüyorsunuz? Belki de kendinize daha fazla güvenip, harekete geçme zamanınız gelmiştir.
Siz ne görüyorsunuz?