Milliyet gazetesi yazarı Ece Temelkuran "İçeriden" adlı kitabında, "Daha az sevdikçe, daha çok seviyormuş gibi davranmamanın dersi olmalı." diyor. Gerçekten de bir çok ilişki gördüm: Çiftler yıllar sonra çok mutlu görünürken ansızın ayrıldılar. Bunun nedeni kapalı kapılar ardında kavga etmeleri de değildi üstelik. Bir noktada aslında "Seni artık eskisi kadar sevmiyorum.", "Bir şeyler bitti" idi.
Ama, hani çok iyi anlaşıyordunuz?
Bir ürünü kullanan müşterilere memnun musunuz? diye sorduğumuzda da çoğu zaman "Evet" yanıtını alısınız. Memnun değilse neden kullansın ki?
Daha iyi bir alternatif olsa bile, insan doğası şu dengeyi kurmaya çalışır: söylediklerimiz (memnunum) = yaptıklarımız (kullanıyorum)
Sorun, insanların aslında memnun olmadıklarında dahi çoğu zaman bunu bize söylemeyecek olmalarıdır. Evet, şikayet edenler olacaktır fakat çoğunluk tepkisini ancak bizi terkederek bize gösterecektir. Çünkü, "sevmiyorsan kullanma kardeşim" hissi bizde oldukça güçlüdür.
O halde, yapılacak tek şey, müşterileri/insanları daha memnun edecek yaklaşımları sürekli araştırmaktır, diyebilir miyiz?