10 yaşlarımdayken bir arkadaşımla, bizden bir kaç yaş küçük bir arkadaşımızı, gerçek olmayan bazı hikayelerle kandırmıştık. Güya anneannemin evindeki şöminenin arkasında gizli bir geçit vardı. Binadaki her yere bu gizli geçitle gidilebiliyordu…
Aslında bu bizim hayal gücümüzle alakalı değildi, biz dizide gördüğümüz bir şeyi anlatıyorduk. Hayal gücü iyi olan kandırdığımız arkadaşımızdı. Anlattıklarımıza inanmıştı.
Hayal gücü sadece yeni bir şeye inanmak değil, başkalarının anlattıklarına da inanabilmekle alakalı çoğu zaman.
Gerçek: Çocuklar her şeyin gerçekleşebileceğine inanabilir. Babalarının anlattığı "gizli ajanım ben" hikayelerine, "çok istersen eşyalara dokunmadan onları harekettirebilirsin" efsanelerine…
Bir şeyin gerçekleşeceğine, gerçek olduğuna inanmaları için "Neden olmasın?" demelerine bile gerek yok.
Bizim için ise en azından: Peki neden olmasın?