Hiç beğenmediğim, duygu sömürüsü olduğunu düşündüğüm bir reklam var.
Başkaları ise reklamı çok beğeniyor. Berberim, bir arkadaşım ve muhtemelen bir çok insan, reklamın çok başarılı/sevimli olduğunu düşünüyor.
Ben mi haklıyım onlar mı? Duygu sömürüsü mü reklam?
Kimin umrunda, hedeflenen kitle sevdikten sonra. Biliyorum ama yine de şu düşünceleri hatırlamakta zorlanıyorum:
Bir başkasının bakış açısından bakmak istediğimizde dahi, kendi penceremizden bakıyoruz dünyaya. O anda hissettiğimiz, tarafsız olduğumuzu sandığımız düşüncelerimiz, sadece o ana ait değiller. Geçmişi, daha evvelden hissettiklerimizi ve içinde olduğumuz ortamı da temsil ediyorlar.
[Farketing notu]: Ne kadar objektif olduğumuzu sansak da, aslında kendi bakış açımız kadar objektifiz. Doğru pazarlama/reklam stratejileri için daha fazla araştırmak, daha fazla başkalarına, müşterilere, insanlara danışmak lazım.
[Not]: Fotoğraf 3 aylık yeğenime ait.