9 yaşımdaki oğluma öğretmeye çalışıyorum:
Sana sürekli gıcıklık yapan arkadaşına kafanı bu kadar takmamalısın…
Ona bu kadar değer vermek istemezsin. Hangisi senin için daha değerli, ailein mi, yoksa o gıcık çocuk mu?… O zaman neden aklında bu kadar yer almasına izin veriyorsun? Biraz daha örnek vererek anlatıyorum, sanki anlıyor.
Coca-Cola ile çalışırken duyduklarım aklıma geliyor.
Bizim pazarımız sadece içecek sektörü değil, müşterinin cebindeki parayla alınabilecek her şey. İnsanlar ceplerindeki parayla Coca-Cola da alabilir, gofret de. Amacımız bu pazardaki payımızı artırmak.
Pazar payı. Aklımızın payı. Nasıl baktığımıza göre değişiyor.
Aynı o gıcık çocuğun 9 yaşındaki arkadaşının aklında yer edindiği gibi, bizim de müşterilerimizin aklında yer edinmemiz lazım.
Nasıl?
Üzerine düşün.
twitter’da takip et: cturanli