Kısa bir hikaye:
Bir adamla çocuğu kaza geçirmiş. Adam ölmüş. Cerrah çocuğun ameliyatını tamamlamış ve ilk defa çocuğun yüzüne bakmış. "Hey bu benim çocuğum" demiş.
"Nasıl olur?" diyor insan ilk bakışta, "Adam ölmedi mi?"
Çünkü alışageldiğimiz şeyler bizim farklı düşünmemizi engelliyor. Cerrah ve erkek birbiriyle bağlantılı. Birçoklarımız için. Oysa cerrah kadın da olabilir (yukarıdaki hikayede anne).
2 ders çıkıyor hikayeden:
- Fark yaratan fikirler alışılmış sorgulandığında ortaya çıkıyor.
- Yeni bakış açısı yakalandığında artık fikrin espirisi kayboluyor, sanki fikri hep biliyormuşuz, az önce "olamaz" dememişiz gibi.
Başka çok duyulumuş bir hikaye,
Bence dünyada sadece 5 bilgisayarlık bir pazar var. Thomas Watson, IBM yönetim kurulu başkanı, 1943.
Watson’ın söylediği çok mu aptalca geliyor? Peki sizce bunu söylediği zaman insanlar ona "Ne kadar dar görüşlüsün" mü dediler?
O halde fark yaratmak için hedefimiz: Alışılmışı sorgulamak + "E bu zaten çok bariz" dedirtmek olmalı, değil mi?