Bu hikayelerden bolca var. Gerçek şu ki, virüs bizim çabamıza göre bulaşmıyor. 365 gün 23 saat dikkatli de olsak, 1 saat kalabalık bir grup içinde önlemsiz kalırsak, virüse yakalanabiliriz.
Bu, 8 saatlik araba yolculuğunda, henüz varmadan “Geldik sayılır artık” deyip emniyet kemerimizi çıkartmaya benziyor. Kaza ne kadar süredir kemeri taktığımızla ilgilenmiyor.
İşten ayrılırken, sevdiklerimizle tartışırken, müşterilerimizle ilgilenirken…
Aynı.
Son anda kabul edilemeyecek, uygun olmayan bir davranış sergileyemeyiz. Ayrılıyoruz artık diye şirket bilgilerini başkalarıyla paylaşamayız, sevdiklerimize veya müşterilerimize hakaret edemeyiz…
Hata yapabiliriz ama bazı şeyler “Şimdiye kadar yaptığım güzelliklere saysınlar…” deyip kolayca sıyrılabileceğimiz türden değil.
twitter’da takip et: cturanli