Birisinin fikrini değiştirmeye çalıştığımızda üç şey oluyor. İkna ediyoruz. Edemiyoruz. Hiç şansımız olmuyor çünkü karşımızdaki bizi dinlemiyor.
Amacımız fikir değiştirmek ama çoğu zaman tavırlarmız nedeniyle üçüncüde takılı kalıyoruz.
Politikacılar mesela. İnsanların verdiği kararları değiştirmeye çalışmak yerine onları yargılıyorlar.
Hala onlara mı oy veriyorsunuz?
Bu tutumun şiddetini artırmanın faydası yok. Sinirlenmenin de. Hatta zararı var, bu tutum insanları ‘DİNLEME’ moduna sokuyor.
Reklamlarda da böyle. İnsanları reklamımızla ikna edememişsek sonrasında aynı reklamla ikna etme şansımız yok çünkü artık ne anlattığımızı bildiklerini düşünüyorlar ve söylediklerimizi dinlemiyorlar.
Fikir değiştirmeyi deneyip başaramadıysak yapmamız gereken fikrimizi daha yüksek sesle söylemek değil. Fikrimizi yeni bir şekilde anlatmak.
Yeni bir şey anlatıyor musun?
sorusuna evet yanıtını verebilmek. Yeni bir hikaye, yeni bir gelişme, yeni bir bilgi… ile.
Bu yeni bilgiler ışığında, kararımı tekrar değerlendirdim.
dedirtebilmek.
Ama her şeyden önce bizi dinlemelerini sağlamak. Kimse fark ediyor mu?
twitter’da takip et: cturanli