Hepimizin geçmişle ilgili pişmanlıkları, ürettiği hikayeleri var. Şöyle olsaydı, şöyle yapardım, şunun yüzünden şöyle oldu, şunu yapsaydım… hikayeleri. Geleceğimizi de bu hikayeler üzerine kuruyoruz.
Bu hikayeler önemli. Onlar olmadan, ilerlememiz veya bir şeyler öğrenmemiz mümkün değil.
Tam tersi de geçerli. Bu hikayeler ilerlemeyi engelleyebiliyor.
Versiyon 1: Çocuğum matematiği sevmiyor, ben de zorlamıyorum…
Versiyon 2: Matematik hayatımızın her yerinde. Çocuğumun matematik profesörü olması gerekmiyor ama sanattan yaşama matematiğin her yerde olduğunu anlaması gerekiyor. Ben de ona bu konuda yardımcı olacağım.
Hikayeni değiştir, geleceği değiştir.
Çocuğunuz matematiği sevsin istiyorsanız, Can Gürses’in Çocuklar için Oyunlarla Matematik Atölyesi’ne göz atmanızı öneririm (link).
twitter’da takip et: cturanli