Reddedilmek. Bir şey deniyoruz ve hayır cevabını alıyoruz. Evet veya hayır cevabını karşı taraf veriyor. Edilgen.
Teklif ediyoruz ve hayırı duyunca genelde iyi hissetmiyoruz. Ama reddedilmeyi göze almadan da evet cevabını alamıyoruz.
Bir kızdan hoşlanıyorsak mesela. Hayır’ı göze almadan onunla beraber olamıyoruz genelde.
Yaptığımız işe sponsor arıyorsak, sormamız gerekiyor. Yatırım arıyorsak aynı. İşe başvururken aynı.
Bir yarışmaya katılınca bile aynı. Kazanamazsak, direkt değil ama dolaylı olarak hayır yanıtını alıyoruz. Reddediliyoruz.
Ben baya tecrübe kazandım bu konuda.
Sürekli hayır cevabını alıyorum. 33’ü kurumsal müşterilere satmaya çalışırken, yatırım ararken…
Hayır. Hayır. Hayır.
O kadar çok ki hoşuma bile gidiyor diyeceğim neredeyse.
Hepimiz reddeden tarafta da oturuyoruz ve neler olduğunu görüyoruz:
Hayır yanıtı alan zeki birisi, kararı beğenmiyor, eleştiriyor, kaba şeyler söylüyor. Olayı kişiselleştiriyor, çirkinleşiyor. Başvuruyu değerlendiren kişilerle ve kurumla bir daha iş yapma şansını ortadan kaldırıyor.
2 şey benimsemeye çalışıyorum. Her uygulayabildiğimde hayatımı olumlu etkiliyor.
1. Kişisel algılamamak.
Satış yapmaya çalıştığımız birisi hayır diyorsa “Seni sevmedim” demiyor.
En kişisel görünen hayır bile kişisel değil. Bir kızsa reddeden mesela “Sen kötü birisin.” demiyor. “Sen bana göre değilsin.” diyor.
2. Reddedilmeyi bir son olarak görmemek.
Hayır bitmeyen sürecin bir parçası. Bu yüzden onunla barışık olmak, hatta hayır yanıtına teşekkür etmek… Sonucu değiştirmese dahi, hem kendimizi iyi hissettiriyor, hem de kapıları tamamen kapatmıyor…
Reddilenlere not: Güzel bir şey söylemeyeceksen, hiçbir şey söyleme. Söyleyeceğin kötü şeyler kendini kısa süreli iyi hissettirse de, genellikle karşı tarafa değil, sana zarar veriyor.
twitter’da takip et: cturanli