Annesi doğumda ölmüş. Çocuğu babası yetiştirmiş. Babası ormanda bir ev kurmuş ve birlikte yaşamışlar. Çocuk bir gün köye gitmiş, bir kadınla dönmüş. Evlenmişler. Artık o da baba olmuş, hep beraber yaşamaya başlamışlar.
Kadın yaşlanan adamı, yani büyükbabayı artık istemediğini söylemiş. Adam ise, evi onun yaptığını, onun babası olduğunu… Kadın, ya o ya ben demiş. Adam çocuğuna, büyükbabanı ormanda bir yere bu battaniye ile birlikte bırak demiş. Çocuk, neden onu seviyorum, bana çok şey öğretiyor demiş. Babası ne yapması gerektiğini tekrar söylemiş.
Adam eve döndüğünde, büyükbaba yokmuş, çocuk ağlıyormuş, battaniye oradaymış. Adam, neden battaniyeyi vermedin demiş. Çocuk verdim demiş. “Battaniyenin yarısını ise senin için sakladım.”
Şükran günü hikayesiymiş.
Taksicinin biri yoldan geçerken yavaş kalan yaşlı bir adama bağırmıştı. Arkadaşım da ona “Sen de bir gün yaşlanacaksın.” diyerek bağırmıştı. Taksicinin nasıl durup kendini açıklamaya çalıştığını hatırlıyorum. Dersini aldı demiştim.
Umarım tüm taksiciler ve hepimiz bir gün dersimizi alırız.
twitter’da takip et: cturanli