10 yıl önce, yeni tanıştığım birisi, cep telefonların kapatıldığı etkinliklerden bahsetmişti.
Saçma gelmişti. Neden telefonumu kapatayım ki? Hatta bu fikrin üzerine arkadaşlarımla dalga geçmiştik…
Şimdi bakınca bunu konuşmuyoruz bile. Telefonu kapatmak, dünyadan kopmak gibi.
Oysa tam tersi.
Gerçekten birlikte olmak istiyorsak. Gerçekten bir işe odaklanmamız gerekiyorsa. Bir toplantı yapıyorsak… Bu bir zorunluluk.
Arianna Huffington’ın Thrive kitabında söylediği düşünmeye değer:
Belki de bir partideki akıllı telefonlara montumuz gibi davranılmalı. Gelir gelmez, arka odaya götürülmeli veya misafirler ayrılmaya hazır olana kadar başka bir yerde saklanmalı. Paltomuzu çıkarmak gibi, burada olmaktan mutlu olduğumuzun ve gerçekten burada olacağımızın bir işareti olarak…
Boş zamanlarımızda ne yaptığımız bizi ilgilendirir tabii ki. İstersek paralel yaşamımızı istediğimiz yere taşıyabiliriz.
Ama söz konusu olan işse, HAYIR, telefonlarımızı kapatmamız gerekiyor.
İş yaparken başka bir şeyle ilgilenmek, bir seçim değil.
Olmamalı.
twitter’da takip et: cturanli